Przewodnik dla początkujących dla traderów pozycyjnych: czym jest handel pozycyjny?

Handel pozycyjny na CFD wiąże się z otwarciem pozycji na aktywa finansowe z zamiarem utrzymywania ich przez dłuższy czas i w oczekiwaniu, że w miarę upływu czasu aktywa te zyskają na wartości. W przeciwieństwie do day traderów, którzy skupiają się na krótkookresowych wahaniach cen, traderzy pozycyjni obracający kontraktami CFD w mniejszym stopniu polegają na codziennych doniesieniach, chyba że są one w stanie znacząco zmienić ich długookresową perspektywę na dany składnik aktywów.

Z reguły traderzy pozycyjni obracający CFD wybierają strategię polegającą na śledzeniu trendów: rozpoznają długoterminowe trendy rynkowe i wybierają takie kontrakty CFD, które pozwolą im czerpać korzyści z tych trendów, a następnie utrzymują swoje pozycje do momentu, gdy dana tendencja osiągnie swój szczyt.

Liczba transakcji zawieranych przez traderów pozycyjnych obracających CFD jest zazwyczaj znacznie mniejsza niż ma to miejsce w przypadku traderów kierujących się inną filozofią tradingu. Traderzy pozycyjni, którzy z powodzeniem obracają kontraktami CFD, skrupulatnie i z wyprzedzeniem planują punkty wejścia i wyjścia, wykorzystując przy tym techniki zarządzania ryzykiem, takie jak zlecenia stop-loss, których celem jest ograniczenie potencjalnych strat. Ważne jest, aby odróżnić traderów handlujących kontraktami CFD od inwestorów typu „kup i trzymaj”: ci pierwsi szukają i wykorzystują trendy rynkowe, dążąc do maksymalizacji zysków z tytułu rosnących notowań instrumentów; ci drudzy zaś skupiają się na biernej akumulacji aktywów w perspektywie długoterminowej, np. z myślą o emeryturze.

Rynki umożliwiające handel pozycyjny

Handel pozycyjny na CFD ma charakter wielorynkowy, co otwiera przed inwestorami szeroki wachlarz możliwości.

W obszarze kontraktów CFD na akcje, osoby handlujące na pozycjach zwykle wybierają kontrakty na akcje wzrostowe, czyli – ogólnie rzecz biorąc – akcje tych spółek, które rokują znaczny wzrost przychodów i poprawę w ważnych wskaźnikach. Często są to startupy technologiczne lub firmy o znaczącej przewadze nad konkurencją. Z drugiej strony akcje wartościowe (value stocks), czyli akcje spółek, których wartość jest niedoszacowana, przyciągają głównie traderów czekających na potencjalne korekty rynkowe. Ponadto akcje dywidendowe, cechujące się stabilnymi przychodami i zapewniające możliwość partycypacji w zyskach, otwierają przed inwestorami nowe możliwości zysku, jeśli ci zdecydują się na reinwestycję zysków z dywidend, a tym samym rozszerzenie swojego portfela o nowe pozycje.

Handlarze pozycyjni mogą też zdecydować się na handel kontraktami CFD na towary, m.in. surowce energetyczne, metale i produkty rolne. Dynamika popytu i podaży oraz czynniki zewnętrzne, takie jak zmiany pogodowe, niejednokrotnie kształtują długookresowe trendy cenowe towarów. Właśnie takie zmiany rynkowe stanowią okazję dla traderów pozycyjnych.
Kontrakty CFD na indeksy, czyli zdywersyfikowane koszyki akcji, jawią się jako instrumenty, które idealnie odzwierciedlają szersze nastroje rynkowe w średniej i długiej perspektywie. Indeksy, postrzegane jako dobre wskaźniki szerszych trendów rynkowych, stwarzają przed traderami strategiczną możliwość czerpania z tendencji zwyżkowych lub zniżkowych na rynku.

Handel na pozycjach na przykładzie

Rozważmy hipotetyczny scenariusz, w którym trader pozycyjny decyduje się na obrót kontraktem CFD na indeks:

Janek, doświadczony trader pozycyjny, uważnie monitorujący rynki finansowe, zidentyfikował długoterminowy trend wzrostowy w sektorze technologicznym. Janek uważa, że z uwagi na dobre wyniki finansowe spółek i pozytywne zmiany w branży, indeks S&P 500 będzie w nadchodzących miesiącach nadal notował wzrosty.

Spodziewając się, że wycena indeksu S&P 500 będzie rosła, decyduje się na zajęcie długiej pozycji na kontrakcie CFD na indeks. Janek, kierując się analizą techniczną i wskaźnikami nastrojów rynkowych, starannie wybiera punkt wejścia. Decyduje się na zakup kontraktu CFD na indeks po cenie 4000 USD za kontrakt.

W ciągu następnych kilku tygodni przewidywania Janka okazują się słuszne: dzięki sile sektora technologicznego wartość indeksu S&P 500 systematycznie rośnie. Gdy indeks osiąga poziom 4200 USD za kontrakt, Janek decyduje się na realizację części zysków. W tym celu dokonuje sprzedaży połowy zajmowanej pozycji.

Pomimo niewielkich wahań, trend wzrostowy nadal się utrzymuje. Janek nie decyduje się na sprzedaż pozostałej połowy swojej pozycji, wierząc, że trend wzrostowy się utrzyma. W kolejnych miesiącach wycena indeksu S&P 500 przekracza 4500 USD za kontrakt, potwierdzając słuszność pierwotnej analizy Janka i przynosząc mu znaczne zyski z pozostałej części pozycji.

Ostatecznie Janek decyduje się na całkowite zamknięcie pozycji: sprzedaje pozostałe kontrakty po cenie 4600 USD każdy, realizując tym samym zysk z udanej transakcji pozycyjnej CFD na indeks S&P 500.

Ten przykład ilustruje, w jaki sposób trader, kierując się wnikliwą analizą i strategicznym podejściem może – za pomocą kontraktów CFD – potencjalnie wykorzystać długoterminowe trendy na rynku. Należy jednak mieć na uwadze, że jeśli sytuacja na rynku nie będzie korzystna dla Janka, może on ponieść znaczne straty. Oto inny przykład: Janek zajmuje długą pozycję na kontrakcie CFD na indeks S&P 500 po cenie 4000 USD za kontrakt. Przewidywania Janka okazują się błędne: na skutek słabych wyników sektora technologicznego indeks S&P 500 systematycznie traci na wartości. Gdy wartość indeksu spada do poziomu 3800 USD za kontrakt, Janek postanawia zrealizować swoje straty; zamyka swoją pozycję, aby ograniczyć straty.

W jaki sposób przebiega handel na pozycjach?

Przyjrzyjmy się wybranym kluczowym mechanizmom, w oparciu o które odbywa się handel pozycyjny na CFD:

Dynamika kontraktów: handel pozycyjny na CFD koncentruje się wokół kontraktów, których wartość jest skorelowana z aktualną wyceną aktywów bazowych. Kontrakty te precyzują, jakie aktywa są przedmiotem obrotu, jaka jest wielkość transakcji oraz ile wynosi depozyt zabezpieczający. Traderzy zawierają umowę z podmiotem oferującym kontrakty CFD, spekulując, że cena dane składnika aktywów wzrośnie (wtedy zajmują pozycję długą) lub spadnie (wówczas zajmują pozycję krótką).

Pozycje długie i krótkie: traderzy mogą zajmować długie pozycje, jeśli uważają, że cena danego składnika aktywów wzrośnie, lub pozycje krótkie, jeśli uważają, że jego cena spadnie. Zajęcie długiej pozycji wiąże się z zakupem kontraktu z zamiarem jego późniejszej odsprzedaży po wyższej cenie w celu osiągnięcia zysku. I odwrotnie: zajęcie pozycji krótkiej wiąże się ze sprzedażą kontraktu z zamiarem odkupienia go po niższej cenie. Zysk pojawia się wtedy, gdy cena danego składnika aktywów spadnie.

Handel z depozytem zabezpieczającym: kontrakty CFD dają możliwość lewarowania pozycji, co przekłada się na – potencjalnie – wyższe zyski lub straty. W tym celu traderzy zawierają transakcje z depozytem zabezpieczającym, które wymagają zdeponowania jedynie ułamka całkowitej wartości kontraktu, czyli tzw. depozytu zabezpieczającego. Choć zastosowanie dźwigni finansowej zwiększa potencjalne zyski, to jednocześnie przekłada się na większe ryzyko, gdyż ewentualne straty mogą przekroczyć wysokość pierwotnego depozytu zabezpieczającego.

Otwieranie i zamykanie transakcji: w celu otwarcia pozycji należy u swojego dostawcy kontraktów CFD określić jej wielkość i kierunek (tj. czy ma to być pozycja długa czy krótka). Zysk lub strata na pozycji jest ustalana na podstawie różnicy między ceną otwarcia i zamknięcia pozycji. Traderzy mogą zamknąć pozycję w dowolnym momencie, aby zabezpieczyć swoje zyski lub aby ograniczyć straty.

Narzędzia do zarządzania ryzykiem: w handlu na pozycjach na CFD kluczowe znaczenie ma skuteczne zarządzanie ryzykiem. Traderzy wykorzystują różne narzędzia, jak np. zlecenia stop-loss umożliwiające automatyczne zamknięcie pozycji w przypadku, gdy cena osiągnie niekorzystny poziom. Z kolei zlecenia take-profit są stosowane w celu zagwarantowania realizacji zysku na z góry określonym poziomie.

Opłata za nocne finansowanie: utrzymywanie pozycji CFD przez noc może wiązać się z dodatkowymi kosztami. Opłata za nocne finansowanie jest doliczana lub potrącana z konta tradera. Opłata za nocne finansowanie zależy głównie od takich czynników, jak wysokość stóp procentowych czy wartość nominalna pozycji.

Dostęp do rynku i płynność: kontrakty CFD oferują dostęp do szeregu rynków, w tym rynków akcji, rynku towarowego, rynku indeksów czy rynku walutowego. Szeroki wachlarz dostępnych opcji pozwala na dywersyfikację portfela poprzez trading różnych rynkach. Płynność zależy jednak od wybranego instrumentu CFD, co nie pozostaje bez wpływu na realizację transakcji.

Ciągłe monitorowanie: traderzy pozycyjni handlujący kontraktami CFD stale monitorują rozwój sytuacji na rynku i odpowiednio korygują swoje pozycje. Na bieżąco śledzą wskaźniki ekonomiczne, informacje rynkowe i bieżące wydarzenia. Korzystają oni również z analizy technicznej. Wszystko to ma służyć podejmowaniu świadomych decyzji handlowych.

Traderzy, którzy opanują te podstawowe zasady, nie zgubią się w zawiłościach handlu na pozycjach na CFD: będą mogli dążyć do maksymalizacji potencjalnych zysków, nie zapominając przy tym o konieczności zarządzania ryzykiem, jakie w sposób nierozerwalny wiąże się z lewarowanymi instrumentami handlowymi.

Handel pozycyjny a handel dzienny

Handel pozycyjny na CFD, handel dzienny na CFD i handel wahadłowy na CFD to trzy różne spojrzenia na trading. Każde z nich ma swoją specyfikę i odrębne uwarunkowania.

Handel pozycyjny na kontraktach CFD jest podejściem długookresowym: w tym przypadku pozycje utrzymuje się tygodniami i/lub miesiącami. Traderzy identyfikują trendy i szukają okazji do wykorzystania długotrwałych trendów rynkowych. Zazwyczaj dokonują oni transakcji rzadziej, koncentrując się raczej na uchwyceniu większego trendu wzrostowego. Traderzy pozycyjni skrupulatnie planują punkty wejścia i wyjścia, często wykorzystując narzędzia zarządzania ryzykiem, takie jak zlecenia stop-loss chroniące ich przed potencjalnymi stratami.

Z kolei handel dzienny na kontraktach CFD zakłada wykonywanie wielu transakcji w ciągu jednego dnia sesyjnego i spekulowanie na krótkoterminowych wahaniach cen. Day traderzy starają się wykorzystać krótkookresowe ruchy na rynku, często zamykając wszystkie pozycje przed końcem sesji, aby nie narażać się na ewentualne zmiany, jakie mogą nastąpić na rynku w ciągu nocy. Day trading wiąże się z koniecznością szybkiego podejmowanie decyzji, wymogiem opanowania analizy technicznej i dyscypliną w zarządzaniu ryzykiem.

Handel pozycyjny a handel wahadłowy

Handel wahadłowy (inaczej: handel swing) na kontraktach CFD jest czymś pomiędzy handlem pozycyjnym a handlem dziennym: transakcje są zazwyczaj zawierane na okres od kilku dni do kilku tygodni. Swing traderzy celują w zyski z krótkoterminowych ruchów cen w ramach szerszych trendów długoterminowych. W celu identyfikacji punktów wejścia i wyjścia wykorzystują oni analizę techniczną. W ten sposób szukają okazji, w ramach których potencjał zysku przewyższa ewentualne ryzyko. Handel wahadłowy wymaga cierpliwości i dyscypliny: wiąże się on bowiem z koniecznością wyczekiwania na dogodny moment na otwarcie i zamknięcie pozycji.

Każde podejście ma swoje wady i zalety. Handel pozycyjny pozwala czerpać korzyści z długookresowych ruchów cen. Strategia ta wymaga jednak cierpliwości i odporności na wahania na rynku. Handel dzienny jest zorientowany na czerpanie korzyści z nagłych zmian na rynku, jednak wymaga ciągłego monitorowania i może wiązać się z wyższymi opłatami transakcyjnymi. Przed wyborem metody handlu kontraktami CFD traderzy powinni dokładnie ocenić swoje cele handlowe, poziom tolerancji ryzyka oraz możliwości czasowe.

Strategie w handlu pozycyjnym

Handel pozycyjny oferuje traderom różne strategie pozwalające na uchwycenie trendów i wahań rynkowych w dłuższej perspektywie czasowej. Do najpopularniejszych strategii handlu pozycyjnego należą: handel na trendach, handel na wybiciach i handel na nawrotkach.

Handel na trendach to najważniejsza strategia w handlu pozycyjnym. Traderzy pozycyjni z reguły kierują się zasadą, że raz ustabilizowany trend prawdopodobnie będzie się utrzymywał do momentu zmiany nastrojów rynkowych. W handlu na trendach traderzy starają się określić punkt wejścia na początkowym etapie trendu i zamknąć pozycję, gdy ta osiągnie z góry określony poziom rentowności. W handlu na trendach istotną rolę odgrywają czynniki fundamentalne, choć wskaźniki takie jak średnie kroczące i wskaźnik siły względnej (relative strength index, RSI) dodatkowo pomagają w identyfikacji początku i końca trendu poprzez analizę dynamiki, wolumenu oraz akcji cenowej.

Handel na wybiciach to kolejna popularna strategia stosowana przez traderów pozycyjnych. Strategia ta polega na identyfikowaniu kluczowych poziomów wsparcia lub oporu na rynku oraz dokonaniu oceny, czy obecna dynamika jest wystarczająca do przełamania tych poziomów. Traderzy wychodzą z założenia, że gdy dojdzie do przełamania poziomów wsparcia lub oporu, dominujący trend utrzyma się do momentu jego potencjalnego odwrócenia. Do najpopularniejszych narzędzi wykorzystywanych w handlu na wybiciach zaliczają się narzędzia linii trendu, wskaźniki dynamiki oraz wskaźniki wolumenu, takie jak zniesienia Fibonacciego, chmura Ichimoku i dywergencja średniej ruchomej (Moving Average Convergence Divergence, MACD).

Handel na nawrotkach, znany również jako handel na korektach, opiera się na niewielkich ruchach cenowych, które stanowią tymczasową przeciwwagę dla dominującego trendu. Traderzy pozycyjni postrzegają korektę jako okres konsolidacji przed dalszą kontynuacją trendu. Choć w przypadku już otwartych pozycji te drobne ruchy mogą pozostać niezauważone, korekty stanowią okazję do otwarcia nowych pozycji. Do identyfikacji korekt i odróżnienia ich od potencjalnych odwróceń trendu traderzy często korzystają z zniesień Fibonacciego.

Reasumując: handel pozycyjny oferuje szeroki wachlarz strategii umożliwiających wychwytywanie długotrwałych tendencji na rynkach. Poprzez zrozumienie i skuteczne wdrażanie strategii handlu na trendach, na wybiciach i na nawrotkach, traderzy pozycyjni mogą efektywniej operować na rynkach. Podobnie jednak jak ma to miejsce w innych obszarach handlu kontraktami CFD, traderzy ci są narażeni na ryzyko utraty kapitału i muszą mieć świadomość, że zyski nigdy nie są gwarantowane.

Korzyści i zagrożenia związane z handlem pozycyjnym.

Handel pozycyjny na CFD ma wiele zalet, ale także wad, które powinien mieć na uwadze każdy początkujący trader. Przyjrzyjmy się im bliżej:

Zalety

Elastyczność: handel na pozycjach na CFD zapewnia większą elastyczność w zarządzaniu pozycjami i można się w niego zaangażować nawet przy napiętym grafiku lub innych zobowiązaniach.

Niższe koszty transakcyjne: mniejsza liczba zawieranych transakcji CFD w dłuższej perspektywie przekłada się na niższe koszty transakcyjne.

Możliwość przeczekania wahań: traderzy pozycyjni obracający kontraktami CFD są w stanie wytrzymać wahania na rynku i czerpać zyski z trendów długookresowych.

Wady

Mniejsze możliwości: handel pozycyjny na CFD wiąże się z mniejszą liczbą potencjalnych okazji inwestycyjnych, a to dlatego, że traderzy koncentrują się na trendach długookresowych, a nie na krótkookresowych wahaniach.

Trudności w przewidywaniu trendów długookresowych: dokładne prognozowanie trendów rynkowych w długim horyzoncie czasowym stanowi wyzwanie dla traderów pozycyjnych obracających kontraktami CFD i przyczynia się do większej niepewności.

Wolniejszy zysk: handel pozycyjny na CFD z reguły charakteryzuje się słabszym tempem zysków w porównaniu z innymi strategiami. Taka sytuacja może wywoływać frustrację u traderów oczekujących szybszych zwrotów z inwestycji.

Wyższe koszty realizacji transakcji: utrzymywanie pozycji na CFD przez dłuższy czas może wiązać się z wyższymi kosztami transakcyjnymi, co z kolei może mieć wpływ na ogólną rentowność inwestycji.

Większe narażenie na zdarzenia rynkowe: traderzy pozycyjni handlujący kontraktami CFD są bardziej podatni na wydarzenia i informacje rynkowe, co może narażać ich na niespodziewane i potencjalnie większe straty oraz wiąże się z większym ryzykiem.

Podsumowanie

Podsumowując, handel pozycyjny na CFD to strategiczne podejście oferujące możliwość czerpania korzyści z długookresowych trendów rynkowych. Nie jest on jednak wolny od wyzwań. Poprzez przyjęcie strategii podążania za trendem i skrupulatne planowanie punktów wejścia i wyjścia, traderzy pozycyjni dążą do maksymalizacji zysków w dłuższym horyzoncie czasowym. Takie podejście niesie jednak ze sobą również pewne ograniczenia, w tym mniejszą liczbę okazji inwestycyjnych, wyzwania, jakie wiążą się z koniecznością precyzyjnego przewidywania trendów długookresowych, wolniejsze zyski, wyższe koszty realizacji transakcji, a także większą ekspozycję na zdarzenia rynkowe niosące ze sobą ryzyko większych strat. Świadomość korzyści i zagrożeń związanych z handlem pozycyjnym na CFD jest niezbędna do skutecznego nawigowania po zawiłościach rynków finansowych i podejmowania przemyślanych decyzji inwestycyjnych. Przy starannej analizie sytuacji i sumiennym zarządzaniu ryzykiem, handel pozycyjny może okazać się odpowiednią strategią do osiągnięcia założonych celów tradingowych.

Często zadawane pytania

Kim jest trader pozycyjny?

Trader pozycyjny w kontekście handlu kontraktami CFD to trader, który utrzymuje kontrakty CFD przez dłuższy czas, koncentrując się na długookresowych trendach rynkowych.

Czy handel pozycyjny jest odpowiedni dla początkujących traderów?

Przed przystąpieniem do handlu pozycyjnego, początkujący trader powinien zapoznać się z dynamiką rynku i wszelkimi związanymi z nim zagrożeniami.

Jaki wygląda handel pozycyjny na przykładzie?

Przykładem handlu na pozycjach na kontraktach CFD może być zakup kontraktu CFD na akcje solidnej spółki z potencjałem wzrostu i utrzymywanie go przez kilka tygodni lub miesięcy.

Jakie instrumenty mogą być przedmiotem handlu na pozycjach?

Możesz handlować na pozycjach w oparciu o różne instrumenty – takie jak akcje, towary, indeksy i waluty – za pośrednictwem kontraktów CFD (kontraktów na różnice kursowe).

Które rynki umożliwiają handel pozycyjny?

Handel pozycyjny na kontraktach CFD może odbywać się na wielu rynkach, w tym na rynku akcji, rynku towarów, rynków indeksów, rynku walut czy rynku kryptowalut.

Jakie są najpopularniejsze strategie w handlu pozycyjnym?

Do popularnych strategii handlowych w handlu pozycyjnym na CFD należą: handel na trendach, handel na wybiciach i handel na nawrotkach. Ich celem jest czerpanie korzyści z długookresowych trendów rynkowych.